De indiciaire taxatie: een stand van zaken

De indiciaire taxatie (art. 341 WIB92) is een omstreden bewijsmiddel dat, zo wijst de praktijk uit, zowel de belastingadministratie als de belastingplichtige de nodige kopzorgen baart. 

De gegoedheid van belastingplichtigen wordt op diverse wijzen geopenbaard. Houders van belangrijke deelnemingen zijn verplicht om aangifte te doen van hun participatie. Buitenlands onroerend goed is gekend bij de belastingadministratie. Het bankgeheim is vandaag bijna onbestaande. Wanneer de  belastingadministratie indiciair wil belasten, kan zij voortaan inlichtingen vragen aan de bank van de belastingplichtige. 

In dit seminarie worden de algemene principes met betrekking tot indiciaire taxatie ruim aangevuld met talrijke relevante vonnissen en arresten. Zodoende krijgt u een overzicht van de huidige stand van zaken. 

Bijzondere aandacht gaat naar de bewijsvoering en de grenzen aan de onderzoeksbevoegdheid van de belastingadministratie:

• Wat moet de belastingadministratie precies bewijzen en op welke wijze mag zij haar informatie verzamelen? 
• Mag zij inlichtingen vragen die betrekking hebben op het privé-leven van de belastingplichtige? 
• Kan de belastingadministratie bruikbare aanwijzingen vinden op het internet (Google, Facebook, Twitter) om de gegoedheid van een belastingplichtige te bepalen? 
• Kan de controletermijn verlengd worden als er aanwijzingen zijn van fraude bij de vaststelling van het indiciair tekort?
• Kan de  belastingadministratie het fiscaal resultaat van belastingplichtigen die toe¬passing hebben gemaakt van een forfaitaire aanslagregeling, vervangen door een belastbaar bedrag dat indiciair wordt bepaald?
• Kan een uitzonderlijke uitgave in aanmerking worden genomen als een indicie van welstand voor één enkel jaar? 
• Kan de belastingplichtige een indiciair tekort verantwoorden met familiale schenkingen en een erfenis uit het verleden?